با وجود توافق هاي کلی در مورد اهمیت عوامل محیطی احتمالی تاثیر گذار روي چاقی مانند میزان دریافت انرژي، سطوح فعالیت جسمانی و نهایتاً وزن بدن، مدارك تجربی اندکی درخصوص رابطه بین موقعیت هاي اثرگذار محیطی و چاقی وجود دارد. گستره زیادي از عوامل محیطی وجود دارد که میتوانند بالقوه موجب افزایش وزن و لذا توسعه بروز خطر چاقی در افراد شوند، اما این اثرات محیطی بوسیله عادات فعالیت جسمانی و رفتارهاي غذایی افراد( به عبارتی از طریق میزان دریافت انرژي و هزینه انرژي مصرفی) قابل اصلاح و تعدیل خواهد بود.
عوامل رفتاري چاقی و اثرات محیطی
این رفتارها اهمیت زیادي دارند، زیرا آن ها مرز کنش متقابل بین بیولوژي انسانی و محیط هایی که افراد در معرض آن قرار دارند را تشکیل میدهند. بطور خلاصه، با آگاهی از رفتارها و عادات به فعالیت جسمانی و غذایی افراد، عوامل تعیین کننده این رفتارها و چگونگی تاثیرگذاري آنها، گسترش چاقی به شکل بهتري درك خواهد شود. ازجنبه همه گیرشناسی، بجاي توجه به بیماري یا ناراحتی هاي مرتبط با تندرستی، بیشتر روي خود رفتارها باید تمرکز نمود. علاوه براین، سوابق اجتماعی– روانشناختی و بوم شناختی – اجتماعی آنها نیز باید مورد بررسی قرار گیرد. در ارتباط باچاقی شناخت و ذکر این نکته اهمیت دارد که محیط یکی از منابع اثر گذار و در هرحال عامل بالقوه مهمی است. محیط یکی از عوامل متعدد و موثر بر گسترش چاقی است و رفتارهاي افراد را نیز تحت تاثیر قرار میدهد. نقش محیط روي چاقی، باید برحسب چگونگی نقش و مشارکت آن به تکرار رفتارهایی که احتمال تعادل انرژي مثبت را افزایش یا کاهش میدهند در نظر گرفته شود. براي مثال والدین روي ماهیت و میزان مشارکت کودکان در فعالیت جسمانی تاثیر گذارند. تاثیر والدین روي میزان فعالیت جسمانی کودکان به احتمال زیاد دربرگیرنده اثرات تعاملی عوامل مستقیم و غیر مستقیم اثر گذار می باشد. والدین می توانند با فراهم کردن محیطی مناسب براي آموزش فعالیت جسمانی کودکان تاثیر مستقیم و همچنین از طریق مشارکت در فعالیت هاي جسمانی الگویی مناسب و تاثیر غیرمستقیم داشته باشند. نشان داده شده است که کودکان خردسال ( ۴ تا ۷ ساله) که والدین آنها فعالیت جسمانی منظم دارند، نسبت به همتایان خود که والدین آن ها غیرفعال می باشند، نزدیک به ۶ برابر از لحاظ جسمانی فعال تر می باشند. بنابراین، والدینی که محیط هایی مناسب براي فعالیت جسمانی کودکان خود فراهم می کنند وخودشان فعالیت جسمانی منظم دارند، در مقایسه با کودکان پرورش یافته در محیط هاي کم تحرك، روي کودکان خود از طریق پذیرش رفتارهاي فعالیت جسمانی منظم (و احتمالاً کاهش خطر بروز تعادل انرژي مثبت) ، تاثیر گذاري بیشتري دارند. بنابراین، چاقی ممکن است بعنوان پاسخ طبیعی به محیط در نظر گرفته شود. در هرحال، درون هر محیط معین احتمال چاق شدن فرد وجود دارد، اما این امر قطعی نمی باشد. برخی افراد از طریق حفظ الگوهاي رفتاري سالم در محیط هاي غیرحمایتی در مقابل اضافه وزن و چاقی ایستادگی میکنند. بنابراین، برخی افراد در محیط هاي چاقی زاي مستعد پذیرش چاقی هستند، درحالی که دیگران قادرند در برابر آن مقاومت کنند. بطور خلاصه، چاقی پیامد عدم تعادل انرژي است، بطوري که دریافت انرژي از هزینه انرژي مصرفی بیشتر است. اگرچه، بیان ژنهاي خاصی ممکن است آسیب پذیري فرد به چاقی را افزایش دهند. براي بروز چاقی ترکیبی از عوامل محیطی و رفتاري باید وجود داشته باشد.
به استناد از کتاب کودکان، چاقي و ورزش
(راهکار هاي عملي براي پيشگيري و درمان اضافه وزن در کودکان و نوجوانان)
/مريض خونه/
