دارو شناسی در طب سنتی

در پزشکی سنتی ، از تمامی عناصر موجود در طبیعت اعم از : گیاهان ، معدنی و حیوانی برای اعاده اعتدال مزاج استفاده می شود .
رعایت حال کبد بیمار از اصول اساسی تجویز دارو است .
بیماری که با غلبه یک یا چند خلط در بدن به وجود آمده است ، با تخلیه و تعدیل آن ها رفع خواهد شد . اخلاط موجود در بدن بیمار ممکن است بر اثر تغذیه ، هوای محیط و … نضج یافته و آماده دفع باشد و یا ممکن است به شکل خام باشد ، که برای دفع ، باید با دارو های منضج تدارک شود .

دارو های منضج

هر خلطی داروی منضج خودش را دارد . برای خلط دم که مزاج آن گم تر است ، منضجی لازم نیست و فصد و حجامت در زمان لزوم و بدون نضج ، قابل انجام است . معمولا برای صفرا سه روز ، برای بلغم نه روز و برای سودای خالص پانزده روز باید داروی منضج استفاده شود . البته این اعداد بسته به اقلیم ، فصول سال و گرمی و سردی هوا ، جزوی قابل تغییر است .

دارو های مرکب

دارو های مرکب با نام های : ۱- معجون ۲- گوارشی ۳- شراب ۴- رب ۵- قرص ۶- شیاف چشمی ۷- سرمه ۸- ایارج ۹- کفلمه ۱۰- تریاق ۱۱- حب ۱۲- مفرح ۱۳- سنون ۱۴- لعوق ۱۵- مربا ۱۶- مرهم ۱۷- غرغره ۱۸- طبیخ ۱۹- ماء الصول ۲۰- قی آور ۲۱- مسکن ۲۲- روغن ۲۳- شیاف مقعدی ۲۴- شیاف مبهلی ۲۵- اطریفل عرضه می شوند .

مزاج دارو ها

ابن سینا توصیه ای اکید در تجویز دارو دارد و می فرماید : هر گاه بیماری با تجویز داروی تکی قابل درمان است ، هرگز از چند دارو برای درمان استفاده نکن ، و هر گاه چند دارو می توانند درمان را بر عهده گیرند ، هیچ وقت دست به دارو های بزرگ ( معجون ها ، ایارج ها ) نبر.

اشتباه مرسوم در ماهیت پزشکی سنتی

طی ، شاخه ای از علوم سلامت است و هدف آن حفظ صحت و ارتفاع بیماری و بازتوانی آسیب دیدگان می باشد . شکسته بندی ، جراحی ، خون گیری ، توصیه های بهداشتی در مسافرت و سکونت ، آرایش و … تماما در این روش مورد بحث قرار دارند .
روش هایی چون گیاه درمانی ، به خاطر اشتراک در مواد دارویی ، بعضا با روش طب سنتی اشتباه می شوند .

منبع : مریض خونه