در رفتگی لگن در نوزادان
تقی بغدادی رئیس انجمن جراحان ارتوپدی اطفال ایران گفت: افتادگی و در رفتگی لگن شایع‌ترین مشکل ارتوپدی در نوزادان است.
رئیس انجمن جراحان ارتوپدی اطفال ایران گفت: غربالگری از نوزادان در هنگام تولد و انجام سونوگرافی از مفصل لگن باعث تشخیص زودهنگام افتادگی لگن در نوزادان می‌شود.
وی افزود: افتادگی و در رفتگی لگن شایع‌ترین مشکل حوزه‌ی ارتوپدی در نوزادان است بنابراین لازم است در ابتدای تولد نوزاد توسط یک متخصص اطفال مورد معاینه قرار گیرد تا در صورت مشکوک بودن به پزشک ارتوپدی ارجاع داده شود.
بغدادی گفت: در صورت تشخیص به موقع این مشکل به راحتی می‌توان آن را درمان کرد اما با افزایش سن درمان با مشکلاتی همراه خواهد بود لذا والدین باید توجه داشته باشند در صورت مشاهده‌ی تقارن اندام‌ها یا علائم دیگر به پزشک مراجعه کنند.
در رفتگی لگن در نوزادان
رئیس انجمن جراحان ارتوپدی اطفال خاطر نشان کرد: در برخی معاینات مشکلات لگن به وضوح قابل تشخیص است اما در برخی موارد به انجام سونوگرافی نیاز است بنابراین متخصصان اطفال باید به علائم و نشانه‌های این بیماری توجه بسیار داشته باشند.
دررفتگی یک جابجایی دائمی در سطوح مفصلی نسبت به یکدیگر است. دررفتگی کامل در صورت از دست دادن ارتباط بین دو سطح مفصلی کامل است ولی هنگامی که قطع تماس مشتقات مفصلی جزئی باشد٬ دررفتگی نسبی (subluxation) نام می‌گیرد. در هنگام دررفتگی کامل٬ مفصل چنان پیچیده یا کشیده شده که استخوان‌ها از محل طبیعی خود در مفصل خارج یا جابه جا شده و ممکن است رباط‌ها نیز کشیده یا پاره شوند.
اتیولوژی و سبب‌شناسی دررفتگی سه بخش را دربرمی‌گیرد:
تروماتیک: پس از ضربه سخت و یک ترومای شدید٬ بخش انتهایی استخوان بطور کامل جابجا می‌شود.
دژنراتیو (پاتولوژیک): مربوط به آسیب کپسول لیگامانی (مانند آرتریت روماتوئید)
ناهنجاری مادرزادی: دفورمه بودن مفصل و انتهای استخوان (مثلاً لگن).
مهم‌ترین علامت در رفتگی بی حرکت ماندن سر استخوان در رفته در محل جدید بوده که همراه با کبودی ودرد زیاد است.
در رفتگی لگن در نوزادان
منبع : yjc.ir – ویکی پدیا
