اهمیت کمک پرنسل بیمارستان و همران به تغذیه با شیر مادر

زنانی که فرزندانشان در واحد مراقبت های ویژه نگهداری می شود نیز باید توسط آموزش های کتبی و عملی، جهت ادامه شیردهی و تامین شیر کافی برای فرزندشان تشویق شوند. پس از ترخیص نیز مراکز مشاوره شیردهی باید جهت کمک در دسترس باشند.

اگر به مادری که زایمان توجه نشود ممکن است تغذیه مصنوعی را شروع نماید و با اختلالات ناشی از آن در سلامت فرزندش مواجه شود برخی از کارکنان بهداشتی که مادر نبوده اند و اطلاعات کافی ندارند ممکن است نتوانند با مادر همدلی کرده و او را کمک کنند. آموزش کافی لازم است تا پرسنل بتوانند به مادران کمک کنند و درکمک کردن به مادران راحت تر برخورد کنند.
اظهار نظر آن ها هم مهم است مبادا بر پایه تجربه ناموفق خودشان از شیردهی باشد.

نوزادانی که شیر مادر دریافت می کنند (خواه از پستان مادر یا شیر دوشیده شده باشد) باید به دقت مشخص شوند و برچسب تغذیه با شیر مادر را در موارد زیر بچسبانند:
– روی پرونده پذیرش بیمار
– روی کارت بستری و بالای سر نوزاد
– روی چارت تغذیه و مایعات مصرفی

اهمیت کمک پرنسل بیمارستان و همران به تغذیه با شیر مادر

برای مراقبت از مادر برنامه ریزی کنید رهنمودهای روشن به او ارائه کنید و به بحران هایی که با آن ها روبرو است و مقدار اطلاعاتی که می تواند جذب کند توجه کنید. هنگامی که کودکی بستری می شود مادر دچار ابهامات و مشکلاتی می شود که نیاز به کمک دارد لذا باید با دید مثبت و واضح و زبانی ساده که او درک کند در مورد تغذیه کودک و دوشیدن شیر با او صحبت نمایید اولویت ها را باید در نظر بگیرید و برحسب هر فرد توصه های لازم پایدار و سازگار با شرایط آن ها ارائه دهید.

تاکید شود که مادر در هنگام تغذیه شیرخوار حضور دارد و بدانید در کدام اتاق است یا شماره تلفن او چند است و اگر نباید شیرخوار تغذیه شود دقیقاً مشخص کنید که چه زمانی باید شیرش را بدوشد و اضافه آن را ذخیره کند. گرفتن تاریخچه کمک می کند که از تجربه قبلی مادر مطلع شویم. تاریخچه موفقیت قبلی او و یا مشکلات شیردهی اش را مشخص می کند.

در آموزش و حمایت از هنر شیردهی کارکنان بهداشتی درمانی باید اعتماد به نفس مهارت و توان مادر را به نحوی افزایش دهند که مادر در تغذیه کودکش تخصص و تجربه به دست آورد. مادر باید با دید مثبت و با ارزش نهادن و غرور این موفقیت را به انجام برساند.