خونریزی واژینال علت سقط خودبخودی جنین

Spontaneous Abortion

از نظر تعریف به ختم حاملگی قبل از هفته ۲۰ حاملگی (LMP) سقط گفته می شود. تعاریف دیگر آن عبارتند از: ختم حاملگی قبل از زمانی که جنین قادر به حیات باشد و یا اینکه وزن جنین کمتر از ۵۰۰ گرم( در برخی مکاتب کمتر از ۱۰۰۰ گرم باشد.) در صورتی که سقط بطور خودبخودی و بدون تاثیر دارو و یا وسیله مکانیکی صورت گیرد به آن سقط خودبخودی اطلاق می شود.

شیوع کلی سقط خودبخودی ۱۵% تا ۲۰% کل موارد حاملگی ها بوده و ۷۵% موارد قبل از هفته ۱۶ حاملگی و در ۶۰% موارد قبل از هفته ۱۲ حاملگی رخ می دهد. شایعترین علت سقط خودبخودی در سه ماهه اول حاملگی اختلال کروموزومی (در ۵۰% تا ۶۰% موارد) و شایعترین اختلال کروموزومی مربوطه تریزومی اتوزومال است (۵۰% موارد)و اما شایعترین علل سقط خودبخودی درسه ماهه دوم حاملگی نقص های آناتومیک رحم یا سرویکس مرگ جنین و Circumvallate placentation می باشد.

مهمترین عوامل مستعد کننده و خطرساز (Risk factors) سقط خودبخودی عبارتند از: سن کمتر از ۱۸ سال و بیش ار ۳۵ سال عفونتهای مادر (خصوصاً ureaplasm urealyticum و هرپس سیمپلکس) دیابت کنترل نشده، هیپرتیروئیدیسم بیماری ویلسون SLE، تروما، مصرف ایزوتره تینوئین، الکل، سیگار، OCP قهوه (بیش از حد) وجود IUD و سابقه تماس با دی اتیل استیل بسترول (DES) در دوران جنینی (ثانویه به اختلالات ساختمانی رحم).
بر اساس خصوصیات بالینی نسبتاً متفاوت سقط خودبخودی به ۶ گروه تقسیم می شود.۱) تهدید به سقط ۲) سقط اجتناب ناپذیر ۳) سقط ناقص ۴) سقط کامل ۵) سقط عفونی و ۶) سقط فراموش شده

خونریزی واژینال علت سقط خودبخودی جنین

تهدید به سقط (Threatened Abortion)

به مواردی از حاملگی که دچارخونریزی واژینال (با منشاء جفتی) قبل از هفته ۲۰ حاملگی شود و سرویکس بسته و جنین زنده باشد تهدید به سقط (TA) گفته می شود. این حالت معمولاً با خونریزی (معمولاً خفیف به صورت لک بینی و یا همانند خونریزی قاعدگی) و بدون درد تظاهر می کند. اما ممکن است درد کرامپی در سوپراپوبیک یا پشت (همانند قاعدگی) وجود داشته باشد و رحم کمی حساس باشد.