دلایل ابتلا به ایست قلبی در بارداری
Cardiac Arrest During Pregnancy
ایست قلبی یا آرست قلب و یا ایست قلبی ریوی در پزشکی، بصورت توقف گردش خون است . در این صورت عضلهٔ قلب هیچگونه انقباضی نداشته و قلب هیچ خروجی و جریان خونی ندارد. ایست قلبی یکی از شرایطیست که امکان دارد برای یک پزشک در صدور گواهی فوت قانونی استفاده گردد.
ایست قلبی با حمله قلبی یا اختلال خونرسانی به قلب٬ بسیار متفاوت می باشد هرچند ممکن است ایست قلبی در اثر یک حمله قلبی نیز اتفاق بیافتد . دلایل مختلفی سبب ایست قلبی می گردد مثل :
حمله قلبی و بیماری شریانهای کرونری ، اختلالات ریتم قلب مانند آسیستول ، تروما ، آمبولی ریه ، غرق شدگی ، خونریزی مغزی ، مصرف بیش از حد دارو و کاردیومیوپاتی.
ایست قلبی در حاملگی نادر بوده و شایع ترین علل آن عبارتند از:
آمبولی ریوی، تروما، خونریزی، هیپوولمی، آمبولی مایع آمنیوتیک، بیماریهای اکتسابی و مادرزادی قلبی و عوارض درمان با داروهای توکولیتیک. روش برخورد و درمان این گروه از بیماران تقریباً همانند بیماران غیر حامله بوده و در صورت لزوم مصرف هیچ دارویی در چنین حالتی ممنوع نمی باشد. در رابطه با درمان ایست قلبی در دوران حاملگی بایستی چند نکته زیر را نیز مد نظر قرار داده و رعایت نمود.
• امکان آسپیراسیون در دوران حاملگی شایعتر بوده و بایستی دقت بیشتری در این مورد نمود.
• در طول مدت CPR اکسیژن ۱۰۰% تجویز شود.
• در صورتی که پس از ۴ تا ۵ دقیقه احیاء قلبی ریوی (CPR) موفقیت آمیز نباشد انجام سزارین بطور اورژانس امکان زنده ماندن مادر و نوزاد را افزایش می دهد.
• در صورت بروز ایست قلبی در نیمه دوم حاملگی در طول مدت CPR بوسیله یکی از روشهای زیر رحم به طرف چپ بیمار منحرف شود.
۱- با فشار دست به پهلوی راست بیمار
۲- گذاشتن بالش یا وسیله ای دیگر در طرف زیر لگن و کمر بیمار
۳- استفاده از تخت قابل انحراف از طرفین