کشف ویژگی خود ترمیمی در استخوان اسفنجی
استخوان جسم جامدی می باشد که سامان دهندهٔ اسکلت جانوران است. استخوان به ریختهای گوناگون و اندازههای بسیار مختلف در بخشهای اندام جای گرفته است . استخوان سازهٔ درونی و بیرونی پیچیدهای را دارا می باشد . قسمت بیرونی استخوان سفت و سخت و پدیدآمده از مواد آلی مانند کلاژن و املاح معدنی مانند فسفات کلسیم و کربنات کلسیم می باشد .
استخوان اسفنجی، استخوان نزدیک مفاصل است و در مهره های ستون فقرات دیده می شود. در این استخوان ها که تراکم کم و خلل و فرج فراوان دیده می شود
فضاهای توخالی ای در بین تیغه های استخوانی وجود دارد که حاوی مغز استخوان می باشد. پژوهشگران دریافتند که این استخوان هنگامی که می شکند، استحکام خود را حفظ می نماید، ترمیم می گردد و ساختار خود را باز می یابد.
هنگامی که بیشتر اشیا می شکنند، قطعات آنها از هم جدا میشود و عملکرد مکانیکی خود را از دست می دهند.
جالب است بدانید مهندسان برای استحکام قطعات خودرو و هواپیما تدابیری را روی سطوح آنها اعمال می کنند که مانع از ترک خوردن سطوح و در نهایت شکستگی قطعه ساخته شده شوند.
ولی به عقیده ی پژوهشگران وضعیت استخوان اسفنجی در بدن انسان متفاوت می باشد، بدین معنی که سطح این نوع استخوان نرم و داخل آن شکننده تر می باشد و همین ویژگی به آن امکان می دهد که ترک ها را به مناطقی هدایت کند که کمترین میزان آسیب پذیری را دارند و در نهایت استخوان می تواند ساختار خود را به سرعت باز سازی کند .
قبل از این بررسی پژوهشگران بر این باور بودند که این استخوان شبه فوم تنها برای جذب و کم شدن فشار حاصل از ضربات وارد شده کارایی دارد اما مطالعه ی انجام شده ی اخیر حاکی از آن است که این استخوان برای روند درمانی و ترمیمی نیز حیاتی می باشد. این یافته ها همینطور می تواند در مقوله درمان و جلوگیری از پوکی استخوان مفید باشد .
منبع : ایرنا