بیماری پارکینسون و مرگ تدریجی نورون های عصبی
پارکینسون، یکی از بیماری‌های استحاله‌ای مغز می باشد که در نتیجه مرگ تدریجی و آرام نورون‌های عصبی بروز می‌کند. به دلیل این که قسمت آسیب دیده مغز در این بیماری نقش مهمی در کنترل حرکات بدن دارد، بیماران بتدریج دچار خشکی، نامنظمی و بی‌کنترلی حرکات بدن مانند نوشیدن چای می‌شوند. داروهای موجود می‌تواند به طور نسبتاً مؤثری سرعت پیشرفت بیماری را کاهش داده و علایم را بهبود بخشد. در این صورت بیمار می‌تواند سال‌ها با این مشکل به زندگی خود ادامه دهد.
اختلالات مربوط به پارکینسون بیشتر در حدود ۵۰ تا ۷۰ سالگی بروز می‌کند. علایم ابتدایی بیماری اغلب با حالات سالمندی اشتباه گرفته می‌شود، اما با پیشرفت بیماری، تشخیص نیز واضح‌تر می‌شود. به نظر می‌رسد با بروز نخستین علایم و تشخیص بیماری ۶۰ تا ۸۰ درصد نورون‌های قشر تیره مغز نابود شده‌اند و به طور متوسط پنج تا ۱۰ سال از پیشرفت خاموش آن گذشته است.
سالانه بیش از ۳۰۰ هزار مورد از ابتلا به بیماری در سراسر دنیا تشخیص داده می‌شود و به نظر می‌رسد در میان سفیدپوستان پیشرفته‌تر از سیاه پوستان است. علاوه براین به دلایل نامعلومی، این بیماری بیشتر در مردان دیده می‌شود و با گذر سن از ۵۵ سالگی، احتمال ابتلا افزایش می‌یابد، به صورتی که از ۱۰۰ فرد ۶۵ ساله، یک نفر مبتلا می‌شود که این نسبت در افراد ۷۰ ساله و بالا‌تر به دو نفر می‌رسد.
دلیل نابودی تدریجی نورون‌ها در بیماری پارکینسون در اکثر موارد هنوز به طور دقیق شناسایی نشده است. متخصصان معتقدند که مجموعه‌ای عوامل ژنتیکی و بویژه محیطی در ابتلا به این بیماری دخیل می باشند. در صورتی که بیماری قبل از سن ۵۰ سالگی بروز کند، باید بیشتر به عامل ژنتیک معطوف شد، بخصوص اگر یکی از والدین مبتلا به این بیماری باشند. افسردگی نیز یکی از مهم‌ترین عوامل زمینه ساز پارکینسون بحساب می آید.
بیماری پارکینسون و مرگ تدریجی نورون های عصبی
از جمله عوامل محیطی زمینه ساز پارکینسون می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
– قرار گرفتن طولانی یا از سنین پایین در معرض آلاینده‌های شیمیایی یا آفت کش‌ها.
– برخی مواد مخدر مشتق شده از هرویین می‌تواند موجب بروز ناگهانی حالت شدید و برگشت ناپذیر پارکینسون شود.
– مسمومیت با مونواکسید کربن یا منگنز.
نخستین علایم بیماری در ۷۰ درصد موارد، با لرزش‌های یکنواخت و غیر قابل کنترل دست و سپس در سر و پا‌ها بخصوص در زمان استراحت یا شرایط استرس بروز می‌کند. البته در ۲۵ درصد بیماران هیچ نوع لرزشی دیده نمی‌شود. از دیگر علایم این بیماری می‌توان به کاهش یا قطع لرزش‌ها در زمان تحرک یا خواب بیمار، خشکی اعضای بدن، حرکات کند، خشک، نامنظم و سخت اشاره کرد. بتدریج که بیماری پیشرفت می‌کند، فرد در انجام کارهای روزمره مانند بستن دکمه‌ها، راه رفتن، ایستادن، پیاده شدن از خودرو و… دچار مشکل می‌شود.
تعادل نداشتن و خمیدگی در زمان راه رفتن، اختلالات خواب، کاهش حس بویایی و یبوست از دیگر علایم این بیماری است. در بعضی موارد نیز ممکن است بیمار دچار افسردگی و اضطراب، مشکلات بلع غذا، افزایش بزاق دهان، خط خیلی ریز به دلیل کاهش مهارت، صدای لرزان و مشکل در ادای کلمات، بی‌اختیاری ادرار و… شود.
بیماری پارکینسون و مرگ تدریجی نورون های عصبی
منبع: قدس آنلاین
