جراحی بای‌پس و افزایش احتمال عفونت در بیماران چاق
محققان دانشگاه آلبرتا در آمریکا دریافتند ظرف دوره ۳۰ روزه بعد از جراحی بای‌پس ، احتمال عفونت در بیماران مبتلا به چاقی، بیش از سایر بیماران است.
به گزارش اخبار علمی از مدیکال ساینس، محققان اطلاعات مربوط به ۵۶ هزار و ۷۲۲ بیمار را تحلیل کردند و ارتباط بین شاخص توده بدن را با عوارض جانبی جراحی بای پس (کنارگذر سرخرگ تاجی) و همچنین شیوه بالون زدن (مداخله‌ای ماورای پوستی کرونری) شناسایی کردند.
در این تحقیقات معلوم شد در بیمارانی که شاخص توده بدن آن‌ها بیش از ۳۰ است، احتمال ابتلا به عفونت پس از جراحی تا ۱٫۵ برابر افزایش می‌یابد.
بالون زدن یک شیوه درمانی غیرجراحی است که در آن سرخرگ‌هایی که به دلیل تجمع پلاک تنگ شده‌اند، با استفاده از ابزاری شبیه به بالون، گشاد می‌شوند و فنر کوچکی درون رگ قرار می‌گیرد تا مانع تنگی مجدد آن شود.
عفونت پس از جراحی به معنای افزایش زمان بستری در بیمارستان و در نتیجه افزایش هزینه‌های درمانی است. نتایج این تحقیقات بیماران و پزشکان را در اتخاذ تصمیم مناسب‌تری با توجه به وضعیت فیزیکی بیماران یاری می‌کند
شاخص توده بدنی (BMI) مهمترین فاکتور در تعیین وزن نرمال، اضافه وزن و چاقی است. شاخص توده بدنی با تقسیم وزن (به کیلوگرم) بر توان دوم قد (به متر) به دست می آید. شاخص توده بدنی کمتر از ۱۸٫۵، نشان دهنده کم وزنی غیر طبیعی است. اگر عدد بدست آمده بین ۱۸٫۵ تا ۲۴٫۹ باشد، یعنی وزن فرد طبیعی است. عدد بزرگتر و مساوی ۲۵، نشاندهنده اضافه وزن است. عدد ۳۰ به بالا نشاندهنده چاقی است، که به ترتیب به چاقی درجه یک (بین ۳۰ تا ۳۴٫۹)، چاقی درجه دو (بین ۳۵ تا ۳۹٫۹) و چاقی درجه سه (۴۰ به بالا) تقسیم بندی می شود. آگاهی از شاخص توده بدنی برای هر فرد ضروری است.
