محققان دانشگاه های سوری و بریستول انگلستان با بررسی داده های بیش از ۷۰۰۰ جفت مادر و فرزند دریافتند زنان بارداری که با کمبود ویتامین D مواجه بودند (کمتر از ۵۰ nmol در لیتر در خون) به احتمال زیاد دارای کودکانی بودند که در آزمون های رشد پیش دبستان از لحاظ رشد حرکتی در ۲½ سالگی، نمره پایین (کمتر از ۲۵ درصد) دریافت کردند.

تست ها شامل ارزیابی میزان هماهنگی آنها نظیر شوت کردن توپ، حفظ تعادل و پریدن و استفاده از ماهیچه های کوچک بدن شان نظیر گرفتن مداد به دست یا درست کردن خانه با آجرهای اسباب بازی بود.

کمبود ویتامین D در بارداری بر رشد اجتماعی کودک در سن ۳½ تاثیر می گذارد. با این حال هیچ رابطه ای بین وضعیت ویتامین D مادر و سایر نتایج در سنین بالاتر (IQ و توانایی خواندن در سن ۷ تا ۹ سالگی) مشخص نشد.

مطالعات قبلی بر روی حیوانات هم نشان داده است که رشد عصب شناختی جنین در زمانیکه میزان ویتامین D مادران پایین باشد، به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد.

محققان بر این باورند که تعامل بین ویتامین D و دوپامین در مغز جنین نقش اساسی در رشد نورولوژیکی مناطق مغز کنترل کننده رشد حرکتی و اجتماعی ایفاء می کند.

همچنین اثبات شده است ویتامین D ناشی از نورخورشید و رژیم غذایی موجب تنظیم میزان کلسیم و فسفات در بدن می شود که بسیار در کاهش ریسک پوکی استخوان ضروری است.

دکتر آندرا دارلینگ، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «به خوبی مشخص شده است که ویتامین D برای سیستم اسکلتی عضلانی ما مفید است اما تحقیق ما نشان می دهد که اگر میزان این ویتامین در مادران باردار پایین باشد می تواند بر رشد کودکان شان در سال های اولیه عمر تاثیر گذارد.»

ویتامین D در ماهی های روغنی نظیر سالمون، ساردینز، خال مخالی و ماهی تن یافت می شود. مقادیر کمی از این ویتامین در گوشت قرمز، تخم مرغ، چربی های غنی شده و برخی از غلات صبحانه نیز وجود دارد.