به گفته محققان دانشگاه اوکلند نیوزیلند نوزادانی که در زمان تولد یا کمی قبل از آن با قندخون پایین مواجه می شوند حداقل دو تا سه برابر بیشتر از سایر نوزادان با مشکلات مربوط به برنامه ریزی، حافظه، توجه، حل مشکل و هماهنگی تصویری-حرکتی تا سن ۴.۵ سالگی روبرو هستند.

یافته ها نشان می دهد قندخون پایین بر عملکرد کلی فکر یا IQ تاثیری ندارد، اما می تواند بر مهارت حل مسئله و سایر مهارت های موسوم به «عملکرد اجرایی» و همچنین هماهنگی دست-چشم تاثیر گذارد.

کریس مک کینلی، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «ما هنوز دقیقا از پیامدهای آن برای یادگیری مطلع نیستیم، اما فکر می کنیم ممکن است بر موفقیت تحصیلی تاثیر داشته باشد.»

قندخون پایین در نوزادان، موسوم به «هیپوگلیسمی نوزادان، شایع ترین علت قابل پیشگیری آسیب مغزی در نوزادان است. نوزادانی که زودتر از موعد بدنیا می ایند، کودکان بیش از اندازه ریز یا درشت در طول بارداری، و نوزادان متولدشده از مادران مبتلا به دیابت، بسیار در معرض ریسک قندخون پایین قرار دارند.

در این مطالعه، تیم تحقیق وضعیت ۴۷۷ نوزاد متولدشده بین سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ را بررسی کردند. حدود نیمی از آنها در زمان تولد مبتلا به قندخون پایین بودند و درمان شدند. اکثر آنها به طور مداوم تحت کنترل قندخون قرار گرفتند.

این نوزادان تا حدود ۴.۵ سالگی تحت نظر بودند. محققان دریافتند میزان پایین قندخون با برخی مشکلات خاص عملکرد مغزی همراه بود.

به گفته محققان، نکته قابل توجه این مطالعه این است که تاثیرات ناشی از قندخون پایین نوزادان در سنین بالاتر پدیدار می شود.