بچه دار شدن و روابط زوجين
بچه دار شدن اثري بنيادي در روابط بين زوجين دارد. نوع پاسخ زوجين بستگي به ديدگاه زوجين نسبت به بارداري دارد.زن و شوهر هايي که تمايل زيادي به برقراري ارتباط متقابل دارند روابطشان در دوران بارداري و دوران والديني بهتر است و بين آنها تقسيم کار وجود دارد.حفظ رابطه زوجين پس از تولد نيز بسيار مهم است و حتي مشکلتر نيز مي باشد . مردان دائماً ذکر مي کنند که حامله بودن همسرشان باعث احساس مسئوليت بيشتري در آنها مي شود و در مواردي اين مسئوليت نه فقط مربوط به تامين نيازهاي مادي و مالي است بلکه مي دانند که بايد نسبت به ارضاء نيازهاي رواني، عاطفي، هيجاني همسر باردارشان نيز مسئوليت هايي را بر عهده گيرند.
زن و شوهر بعد از اين بايد در نقشهاي خود به عنوان يک زوج و به عنوان فرد جديد (مادر و پدر) تجديد نظر کنند. آنها با سازگاري مجدد در روابط با دوستان و بستگان مواجه هستند و بايد با مسئوليتهاي جديدي نظير مراقبت از نوزاد و مراقبت از يکديگر کنار آيند.هم پدر و هم مادر ممکن است در مورد کفايت خود به عنوان پدر يا مادر احساس اضطراب کنند يک يا هردو والد ممکن است آگاهانه يا ناخودآگاه در مورد ورود کودک به خانواده و اثر آن بر روابط دو نفره خود مردد باشند. شوهر ممکن است از ناراحتي همسرش در حين بارداري و زايمان احساس گناه کند و برخي مردها به تجربه حاملگي غبطه مي خورند يا به همسرشان حسادت مي کنند.زوج که پيش از اين عادت کرده اند نيازهاي وابستگي همديگر را برآورده کنند از اين پس بايد به نيازهاي برآورده نشده نوزاد جديد و کودک در حال رشد توجه نمايند.هرچند اکثر زوجها نسبت به اين مقتضيات واکنش مثبت نشان مي دهند در برخي اين حالت ديده نمي شود.در شرايط ايده آل تصميم گيري براي والدشدن و صاحب فرزند شدن بايد با توافق هردو شريک زندگي انجام شود اما گاهي پدر يا مادر شدن به عنوان وسيله اي براي دستيابي به صميميت در يک ازدواج پر تعارض يا اجتناب از مدارا با ساير مشکلات زندگي تلقي مي شود.
—————–——-
علوم پزشکی مشهد
