آنمى فقر آهن(Iron deficiency Anemia)
كمبود آهن زمانى روى مى دهد كه افزايش نياز به آهن وجود داشته باشد و يا اتلاف بيش از حد خون موجب كاهش ذخاير بدن شود. دو علت شايع كم خونى در دوران باردارى فقر آهن و خونريزى حاد است. نياز مادر به آهن در يك باردارى طبيعى ۱۰۰۰ ميلى گرم است. از اين ميزان ۳۰۰ ميلى گرم مربوط به جنين و جفت و ۵۰۰ ميلى گرم مربوط به افزايش توده هموگلوبين مادر است و ۲۰۰ ميلى گرم نيز مربوط به ميزانى است كه به طور طبيعى از طريق دستگاه گوارش، ادرار و پوست دفع مى شود. ميزان تام آهن ( ۱۰۰۰ ميلى گرم) به مراتب بيش از ذخاير آهن اكثر زنان است و اين مسئله در صورت عدم تجويز مكمل آهن، سبب كم خونى فقر آهن مى شود. با افزايش حجم خون در طى سه ماهه دوم باردارى، كاهش آهن اغلب به صورت افت قابل توجه غلظت هموگلوبين تظاهر مى كند. در سه ماهه سوم براى افزايش ميزان هموگلوبين مادر و نيز براى انتقال به جنين، آهن بيشترى مورد نياز است. چون ميزان آهن منتقل شده به جنين در مادران مبتلا به فقر آهن با مقدار منتقل شده در مادران طبيعى مشابه است، حتى نوزادى كه از مادر شديداً كم خون به دنيا مى آيد، دچار كم خونى فقر آهن نمى شود؛ اما ميزان ذخاير آهن بدن نوزاد با وضعيت مادر از لحاظ آهن در ارتباط است.
- كم خونى فقر آهن در دوران باردارى، عمدتاً از افزايش حجم پلاسما در غياب افزايش توده هموگلوبين مادر ناشى مى شود.
- مصرف ناكافى منابع غذايى آهن، سابقه خونريزى شديد در قاعدگى ها يا باردارى هاى قبلى، تعداد زياد باردارى و باردارى مجدد با فاصله كمتر از ۳ سال احتمال ابتلا به كم خونى فقر آهن را افزايش مى دهد.
- تغذيه مناسب مى تواند نقش مهمى در درمان و پيشگيرى كم خونى فقر آهن و ساير كم خونى ها ايجاد نمايد.
- درمان كم خونى فقر آهن منوط به مصرف روزانه و منظم مكمل آهن متناسب با شدت كم خونى است.
- پس از طى دوره درمان كم خونى، مصرف مكمل آهن با دوز پيشگيرى تا سه ماه پس از زايمان بايد ادامه پيدا كند.
