بچه های حین بازی کردن، هم لذت می برند هم چیزهای جدیدی یاد می گیرند. از شش ماهگی که شیرخواران جغجغه را برای شناختن آن به دهان می برند تا دو سالگی که سعی می کنند میله ای را در سوراخی فرو ببرند و در چهار سالگی که در دنیایی خیالی غرق هستند، بازی نقش بسزایی در شناخت آن ها از دنیای اطراف خواهد داشت. ضمن آنکه سبب تفریح و سرگرمی کودک نیز می شود.
اگر کودک فرصت کافی برای بازی نداشته باشد، کسل شده و به دنبال آن دچار درماندگی می گردد و از اینجا شکل آغاز می شود. علاوه بر این وقتی بچه به اندازه کافی بازی نکند، بخوبی یاد نمی گیرد. البته منظور ما فقط بازی های آموزشی نیست بلکه بی شک تمامی بازی ها، دارای قابلیت های آموزشی برای کودکان هستند. برای مثال حین بازی فوتبال، کودک هماهنگی بدنی و سایر مهارت های حرکتی را تمرین کرده و می آموزد.
بازی هایی مثل جورجین و بازی های فکری بخصوص شطرنج تمرکز و دقت کودکان را تقویت کرده و کمک می کنند تا در مهد کودک آرام بنشیند و به حرف های معلمشان توجه کافی داشته باشند.
بازی های تخیلی مانند «بیا خیال کنیم که …» قدرت تخیل کودک را به میزان قابل ملاحظه ای پرورش می دهند. گاهی اوقات با کودکان در نقش اشیا و حیوانات بازی کنید. به خاطر بسپارید، نقاشی و رنگ آمیزی روش های بسیار مناسبی برای بروز خلاقیت کودک هستند و او با نقاشی کردن، استفاده از دست هایش را برای انجام دادن کارهای ظریف فرا خواهد گرفت. گاهی نیز اجازه بدهید، کودکان با انگشتان خود نقاشی کنند.
منبع: مادر کافی، جی ای فراست
