در مورد اثرات زایلیتول (Xylitol) (ماده‌ای که به جای قند طبیعی به عنوان شیرین کننده در محصولاتی مانند آب‌نبات، آدامس و خمیر‌دندان استفاده می‌شود) روی پوسیدگی دندان در کودکان و بزرگسالان شواهد کافی وجود ندارد. در واقع هیچ نتیجه‌گیری قطعی تاکنون در مورد اثبات مزایای احتمالی زایلیتول بر پوسیدگی دندان به دست نیامده است.

زایلیتول نوعی شیرین کننده طبیعی جایگزین قند است که به طور گسترده‌ای محبوبیت یافته و در حال حاضر به عنوان شیرین کننده‌ای که نسبت به قند آسیب کمتری به دندان می‌‎رساند، شناخته شده است.

علاوه بر این، نظریاتی هم وجود دارد مبنی بر اینکه افزودن زایلیتول به محصولات خوراکی، باکتریهای حمله کننده به دندان را از بین می‌برد و می‌تواند از پوسیدگی دندان که بیش از ۹۰ درصد کودکان و بزرگسالان در سراسر جهان به آن مبتلا هستند جلوگیری کند.

محققان دانشگاه منچستر برای بررسی این موضوع از بین مطالعات انجام شده، ۱۰ مطالعه را به طور تصادفی که در مورد اثر محصولات حاوی زایلیتول روی دندان بود، انتخاب کردند. هدف آنها این بود که از این ۱۰ مطالعه که مجموعا ۶۰۰۰ شرکت کننده را پوشش می‌داد اطلاعات را استخراج و پس از تجزیه و تحلیل در قالب یک مطالعه، جمع‌بندی کنند.

به دلیل تفاوت بین نتایج به دست آمده از مطالعات فوق، پژوهشگران توانستند تنها دو مطالعه را که در آن اثرات کاربرد زایلیتول روی بیش از ۴۲۰۰ کودک در کاستاریکا ارزیابی شده بود و هر دو متعلق به یک تیم تحقیقاتی بود را مورد بررسی قرار دهند.

بر اساس نتایج، پوسیدگی دندان در کودکانی که از خمیر‌دندان حاوی فلوراید و زایلیتول به مدت سه سال استفاده می‌کردند ۱۳ درصد کمتر از کودکانی بود که خمیردندان حاوی فلوراید مصرف کرده بودند. در مورد شربت زایلیتول، قرصهای مکیدنی، قرصهای بلعیدنی و آدامس‌های حاوی زایلیتول نیز نتایج به همین منوال بود. این شواهد ضعیف‌تر از آن است که بتوان با استناد به آنها درباره مزایای زایلیتول به طور قطعی نتیجه گیری کرد.

مطالعات پژوهشگران، نتوانست در مورد عوارض جانبی زایلیتول مانند نفخ، اسهال و یا اثرات ملین آن نیز اطلاعات و شواهد کافی ارائه دهد.

یکی از مواردی که می‌تواند سبب پوسیدگی دندانها شود، از دست دادن لایه‌ای است که مینای دندان را پوشش می‌دهد که این به نوبه خود به حساسیت دندانی، التهاب لثه و دیگر بیماریهای دهان و دندان منجر می‌شود.