مومک انداختن و عوارض ناشی از آن
موم انداختن يا waxing يک روش موقت برداشتن موها بوده که سبب کندن موها از ريشه مي گردد. و موهاي جديد بعد از گذشت ۸-۲ هفته شروع به رويش مجدد مي کنند. از اين روش براي برداشتن موهاي قسمتهاي مختلفي از بدن استفاده مي شود. موم انداختن انواع مختلفي دارد که هر کدام فوايد و مضرات خاص خود را دارا مي باشند.
در صورتيکه از موم انداختن بطور منظم براي چند سال استفاده شود موهاي ضخيم بتدريج نازکتر گرديده و تراکم شان کمتر مي گردد. موم انداختن به اين صورت انجام مي شود که يک لايه نازک از موم گرم روي پوست ماليده شده سپس يک پارچه، کاغذ يا زرورق روي آن قرار گرفته و بعد از مالش در جهت خلاف رويش موها از سطح پوست برداشته مي شود. به اين روش strip wax گفته مي شود. در مقابل اين روش hard wax وجود دارد که در اين روش از لايه صخيم تري از موم استفاده شده و از پارچه استفاده نمي شود. اين روش در افرادي که پوست حساسي دارند و ممکن است در اثر مصرف پارچه ها دچار حساسيت شوند مناسب تر است.
.
.
قبل از موم انداختن حتماً مطمئن شويد که فردي که اين کار را انجام مي دهد دوره آموزشي لازم را در اين زمينه ديده است. در غير اينصورت عوارضي که ممکن است بدنبال اين روش ايجاد گردد بيشتر احتمال وقوع خواهد داشت.
مناطق شايعي که waxing براي آنها انجام مي شود شامل اندام فوقاني، زيربغل، کشاله ران، اندام تحتاني، تنه، مناطق تناسلي خانمها و خط مايو مي باشد. البته توصيه مي شود که موم انداختن در مناطق زير بغل و کشاله ران وناحيه تناسلي به دليل اينکه موهاي ضخيم و پرپشتي که دارند بدليل عوارض احتمالي بعدي و تحريک غدد لنفاوي منطقه اي بهتر است استفاده نگردد. يکسري از مناطق مثل داخل گوش، داخل بيني، مژه، پلک، ناحيه تناسلي آقايان و نوک پستان نيز نبايد از waxing استفاده شود.
به تازگي انواع خاصي از wax به بازار آمده که مي توان از آن دسته به موم جلبک دريايي اشاره نمود. بايد متذکر شد که اگر چه اين روش پايه دريايي دارد ولي به هرحال عوارضي مشابه با روش مرسوم موم انداختن و احتمال انتقال عوامل بيماري زا که از طريق جلبک منتقل مي گردند نيز وجود دارد.
عوارض مومک انداختن:
۱-درد
۲- سوختگي با موم داغ
۳- حساسيت تماسي با موم يا پارچه
۴- انتقال عوامل بيماريزا
۵- فولکوليت و سودوفلوليکوليت
۶- خونريزي و کبودي
۷- کهير فشاري
۸- پارگي پوست
۹- برآمدگي هاي قرمز در سطح پوست
۱۰- فرو رفتن موها بداخل پوست
۱۱- تغيير رنگ قهوه اي محل رويش موها توصيه مي شود حتماً قبل از انجام کار به جهت رويش آنها توجه شود تا احتمال فرو رفتن موها به داخل پوست و التهاب و چرکي شدن متعاقب آن که اصطلاحاً فوليکوليت گفته مي شود به حداقل برسد.
موارد بسياري ديده مي شود که بدنبال اين فوليکوليت ها و فرورفتگي مو به داخل پوست فرد با موهاي فرو رفته را دست کاري کرده و سعي در بيرون آوردن آنها مي کند که همين امر منجر به التهاب بيشتر شده و در نهايت قهوه اي شدن محل که ممکن است براي مدتهاي طولاني باقي بماند ايجاد شود.
.
.
حتماً حرارت موم قبل از تماس با بدن کنترل گردد. احتمال حساسيت به پارچه، کاغذ و خود موم ممکن است وجود داشته باشد که به صورت قرمزي، خارش، تورم و حتي ايجاد تاول مي تواند بروز نمايد.
اما يکي از مهمترين عوارضي که بطور شايعي امروزه ديده مي شود انتقال عوامل بيماري زا است. مکرراً ديده شده است که زگيل خصوصاً در ناحيه تناسلي بدليل استفاده از کاردک، موم يا ظرف مشترک انتقال پيدا مي کند. همينطور ويروسي به نام مولوسکوم کانتجيوزوم وجود دارد که مي تواند در اثر وسايل مشترک منتقل گردد.
انتقال قارچ هاي سطحي پوست، عفونت هاي باکتريال هپاتيت هاي ويروسي و ايدز نيز امکانپذير است. پس حتماً توجه شود که از ظرفهاي يک بار مصرف، موم جداً با کاردک و پارچه مجزا براي هر فرد استفاده گردد و اين به طور روتين در آرايشگاه ها بايد انجام گيرد.
.
بهتر است در مناطقي که موهاي کلفت و پوست حساس دارند مثل مناطق تناسلي و زير بغل به جاي پارچه يا زرورق و کاغذ از پدهاي مخصوص استفاده گردد در کل پارچه هاي مصرفي بهتر است از انواع هيپوآلرژيک باشند و جنس خيلي خشن نداشته باشند.
برخي از پزشکان موم انداختن را در افراد ديابتيک، مبتلايان به وريدهاي واريسي يا آنهايي که گردش خون محيطي ضعيفي دارند توصيه نمي کنند زيرا در اين افراد احتمال عفونت بالاتر است.
کساني که تحت درمان با داروهاي لايه برداري مثل رتين A، ترتينونين با ايزوترتينونين و ديفرين هستند بدليل اينکه پوستشان راحت تر دچار پارگي و شکنندگي مي شود بهتر است از موم انداختن استفاده نکنند. و در نهايت از موم انداختن در مناطق مبتلا به زگيل، مولوسکوم، عفونتهاي قارچي و باکتريايي، خال يا پوست تحريک شده، شکاف دار و آفتاب سوخته بايد اجتناب نمود.
