علائم و نشانه های ابتلا به اوتیسم
اوتیسم
کانر در سال ۱۹۴۳ برای نخستین بار اختلال اوتیسم را مطرح ساخت.معنی لغوی اوتیسم در خود فرو رفتن و بی توجهی به جهان خارج است. شیوع اوتیسم، چهار در ده هزار نفر است و در بین پسر بچه ها به میزان سه تا پنج برابر بیشتر از دختران وجود دارد. اوتیسم عبارت است از درون گرایی و ناتوانی کودک در ایجاد ارتباط با محیط و اطرافیان که با علائمی نظیر تنهایی فوق العاده و حرکات ریتمیک متنوع و بی هدف مشخص می شود. کودکان اوتیستیک به علت تعدد و تنوع علائم ظاهری ورفتاری و مشکلات حسی، گاهی با کودکان کر و لال و عقب مانده ذهنی اشتباه می شوند.
علائم و نشانه های ابتلا به اوتیسم
علائم و نشانه های اوتیسم
در مورد علائم خاص تشخیص کودکان اوتیستیک، بین روانشناسان توافق نظر وجود ندارد. کودکان اوتیستیک علائم بسیاری قبل از دو و نیم سالگی بروز می دهند که عبارت است از: مقاومت در برابر تغییرات محیط و اصرار به حفظ یکنواختی آن، منفی گرایی، داشتن حالات رویایی، تکرار بی معنی کلمات، اشکال در برقراری ارتباط با اطرافیان، سرازیر شدن بزاق دهان، خود را گاز گرفتن یا کتک زدن، کم توقعی از والدین، علاقه بسیار به اشیای بی جان و نه اشخاص، شکستن اشیا و رفتارهای تهاجمی، لجاجت، دور خود چرخیدن، اشکال در بازیهای تخیلی، حرکات اضطراری و وسواسی و تکراری، تنهایی فوق العاده، عدم تماس چشمی با مردم، بی توجهی به قرار دادها و قوانین اجتماعی، تاخیر در یادگیری تکلم، بی ربط صحبت کردن، معکوس سازی ضمایر و برگرداندن آنها به خودش، حرکات بدنی ریتمیک، رفتارهای همراه با شکلک های چهره ای، وجود قوه حافظه فوری قوی، اختلالات حسی، نواشتن اختلال جسمانی، ترس شدید از صداهای مشخص و حرکات اشیا نظیر جاروبرقی و آسانسور، پاسخ ها ی نامناسب به محرک های سمعی و بصری و ناتوانی در کاربرد مفاهیم انتزاعی و اشکال در تشکیل مفاهیم ذهنی.
علائم و نشانه های ابتلا به اوتیسم
