فقدان قاعدگی

آمنوره یک علامت مهم بیماری های ژنیکولوژیک بوده و به موارد زیر اطلاق می شود:

عدم وقوع خونریزی قاعدگی تا سن ۱۶ سالگی با وجود صفات جنسی ثانویه یا تا ۱۴ سالگی بدون وجود صفات جنسی ثانویه و یا عدم وقوع خونریزی قاعدگی تا ۳ سل بعد از بروز بلوغ جنسی. برخی از مکاتب علمی عدموقوع خونریزی قاعدگی تا سن ۱۸ سالگی را ملاک قرار می دهند (به دلیل تفاوت در زمان منارک در کشورهای مختلف). به این حالات آمنوره اولیه گفته می شود.
عدم وقوع خونریزی قاعدگی برای ۳ سیکل متوالی یا تا ۶ ماه متوالی و بیشتر در شخصی که قبلا دارای عادات ماهانه بوده است. به این حالات آمنوره ثانویه گفته می شود.

البته این تعاریف قراردادی بوده و بایستی در هر مورد به طور مستقل آمنوره را تعمیم داد.برای مثال در بیماری که دارای خصوصیات کاملا مشخص هرمافرودیسم یا ترنر است.دیگر صبر کردن تا اینکه بیمار به سن ۱۴ یا ۱۶ سالگی برسد و سپس اقدامات تشخیصی یا درمانی به اجرا گذاشته شود جایز نیست.

قبل از هر تشخیص بایستی همیشه در ابتدا علل فیزیولوژیک آمنوره را مد نظر قرار داد و رد نمود:

نوجوانی: در ۱ تا ۲ سال اول بعد از اولین قاعدگی (منارک) در ۲۰% افراد فواصل بین قاعدگی ها به طور طبیعی ۲ تا ۱۲ ماه می باشد که طبیعی در نظر گرفته می شود (البته بعد از رد علل شایع و احتمالی).
حاملگی و شیر دهی: حاملگیشایع ترین علت آمنوره ثانویه بوده و در تمامی افراد صزف نظر از وضعیت تآهل بایستی قبل از تشخیص آمنوره رد شود.
یائسگی: اگرچه سن معمول یائسگی بین ۴۵ تا ۵۵ سالگی است اما ممکن است در دهه چهارم زندگی نیز بروز کند (یائسگی زودرس).