مردان نیز همچنین  به سرطان پستان  مبتلا می گردند ولی این نوع سرطان در مردان نادرتر است  و آماری کمتر از ۱%  از تمام موارد سرطان پستان را به خود اختصاص می دهد. زمانیکه سلول های طبیعی در پستان شروع به تغییر ورشد غیر قابل کنترل می کنند منجر به ایجاد توده ایی به نام تومور می گردند در این لحظه سرطان شروع می شود. این تومور می تواند خوش خیم (غیر سرطانی) و یا بدخیم (سرطانی ، به معنی آن که می تواند به سایر قسمت های بدن گسترش یابد) باشد.

پستان به طور عمده از بافت چربی تشکیل شده است. در این بافت شبکه ای از لب ها وجود دارد. این شبکه از ساختارهای لوله مانند کوچک به نام لوبولس یا لوب های کوچک تشکیل شده اند. این لوب های کوچک حاوی غدد شیری هستند. مجاری کوچک  به لوب ها ، لوب های کوچک و غدد متصل می شوند و منجر به حمل شیر از لوب ها به نوک پستان در وسط “آروالا” (ناحیه تیره در اطراف نوک  پستان)می گردند.
خون و عروق لنفاوی در سراسر پستان جریان دارد: سلولها توسط خون تغذیه شده و توسط سیستم لنفاوی مواد زائد بدن خارج می گردد. عروق لنفاوی به غدد لنفاوی که ارگان های کوچک و  لوبیا شکل هستند متصل بوده  و  بطور معمول این ارگانها با عفونت مبارزه می کنند.

حدود ۹۰% از تمام موارد سرطان پستان از مجراها یا لوب ها شروع می شود. تقریبا ۷۵% از تمام سرطان های پستان در ابتدا سلولهای پوششی مجرای شیری را درگیر می کند. به این نوع سرطان “سرطان مجاری شیری” می گویند. در صورتیکه سرطان از لوب های کوچک شروع گردد به آن “سرطان لوب های کوچک پستان”   می گویند. اگر سرطان از مجرا خارج شده و به بافت های محیطی نفوذ کند به آن “سرطان داکتال  مهاجم یا نفوذی”  می گویند.
در صورتیکه سرطان از لوب های کوچک گسترش یابد به آن “سرطان لوبولار نفوذی یا مهاجم”   می‌گویند. درصورتیکه سرطان گسترش پیدا نکند به عنوان در محل  نامیده می شود. روند این نوع سرطان و همچنین روند درمان آن  به نوع کارسینوما که داکتال(DCIS) یا لوبولار(LCIS) است ، بستگی دارد.
اخیرا، انکولوژیست ها بیان نموده اند که  کارسینومای داکتال در محل (DCIS) بیشترین نوع سرطان سینه را تشکیل می دهد لذا به منظور جلوگیری  از تبدیل این نوع سرطان  به نوع تهاجمی و انتشار احتمالی آن به سایر قسمت های پستان یا بدن باید با عمل جراحی برداشته شود. علاوه بر جراحی، پرتو درمانی، و هورمون درمانی  برای کارسینومای داکتال در محل (DCIS) توصیه می شود.
کارسینومای لوبولار در محل (LCIS)  سرطان در نظر گرفته نمی شود و معمولا توسط پزشک کنترل می شود. این نوع کارسینوما،  فاکتور تهدید کننده ای برای ابتلا به  سرطان پستان محسوب می شود.

 سایر سرطان های نادر تر در پستان شامل مدولاری، میوسینوس، تیوبولار،  متاپلاستیک و پاپیلاری  می باشند. سرطان التهابی پستان یک نوع سرطان پیشرونده است که حدودا ۱ تا ۵ درصد سرطان های پستان را در بر می گیرد. ممکن است این  نوع سرطان با عفونت پستان اشتباه تشخیص داده شود. زیرا  اغلب در این نوع سرطان، تورم  و قرمزی پوست پستان  مشاهده می شود. بیماری پاجت   یک نوع سرطان در محل است که از مجرای نوک پستان شروع می شود. اغلب  در این نوع سرطان، ظاهر پوست پستان به صورت  پوسته پوسته و با خارش  همراه است.

 ممکن است سرطان از  تک سلولی که از نظر زنتیکی غیرطبیعی است، آغاز گردد. با تکثیر این سلول تومور حاصل می‌شود و منبع خونی برای تغذیه و تداوم رشدش ایجاد می کند. گاهی اوقات  سلول ها از توده اولیه جدا شده  و در فرآیند “متاستاز” به قسمت های دیگر بدن منتشر می شوند.
زمانیکه سلول های سرطانی به سایر مکان های بدن ازطریق رگ های خونی و یا رگ های لنفاوی حرکت می کند سرطان پستان گسترش می یابد. بیشترین مکان گسترش، غدد لنفاوی منطقه ایی است. این غدد لنفاوی ممکن است غدد زیر بغلی ،گردنی و یا بالای ترقوه ایی   باشند.

شایعترین محل متاستاز دور شامل استخوان ها، شش ها و کبد می باشد. متاستاز سرطان پستان به مغز کمتر رخ می دهد. سرطان می تواند مجددا در پوست  همان پستان که درگیرشده ( اگر درحین درمان برداشته نشده باشد) و دیگر بافت های قفسه سینه و یا سایر قسمت های بدن  بطور موضعی عود کند.
بیشتر مواقع قبل از رخ دادن متاستاز، سرطان پستان تشخیص و درمان می شود. بر اساس جدیدترین داده ها از موسسه ملی سرطان   ۶۱% سرطان های پستان،  قبل از متاستاز تشخیص داده می شوند و ۳۱% از آنها بعد از گسترش به غدد لنفاوی نزدیک یا خارج سینه و ۶% از آنها بعد از متاستاز دور به غدد لنفاوی نزدیک تشخیص داده می شوند.