«بگذار من خودم این کار را انجام می‌دهم»
شما طبيعتا می‌خواهید کنترل کارهای کودکتان را به عهده بگیرید. به عنوان مثال رختخواب او را جمع کنید یا اتاق‌اش را مرتب کنید اما با این کار او هیچ گاه نمی تواند(یا نمی‌خواهد) کارهایش را خودش انجام دهد.

«گریه نکن»
 زمانی که به کودکتان می گویید: «گریه نکن» در واقع به او می‌فهمانید که گریه کردن اشتباه است، در صورتی که این کار طبیعی است.

«چرا نمی‌توانی شبیه... باشی؟»
هیچ چیز برای کودک دردناک‌ترو غير قابل تحمل تر از این نیست که بشنود برادر، خواهر یا دوستش بهتر از او است. به جای اين جمله، نقاط مثبت و منحصر به فرد او را تایید کنید.

«آیا مطمئنی که می‌‌خواهی آن را بخوری؟»
به جای قضاوت درباره کودک بهتر است درباره تغذیه و عادات غذا خوردن و ورزش کردن با او به گفتگو بنشینید.

«صبر کن تا... به خانه بیاید»
بيان این جمله، ۲ اشتباه به همراه دارد. اول این که تنبیه او تا زمانی که فرد مورد نظر به خانه بیاید، به تاخیر می‌افتد و او قادر است در این زمان به  اشتباه خود ادامه دهد. دوم این که شما با گفتن این جمله نشان می‌‌دهید که بر کودکتان هيچ تسلطي  ندارید.

 «اتفاقی نیافتاده، حال تو خوب است»
شاید برای ما یک خراش اتفاق بزرگی نباشد اما برای کودکتان این طور نیست. یک خراش کوچک می‌تواند بدترین اتفاقی باشد که برای او می‌افتد. به ناراحتی کودکتان اهمیت دهید اما آن را بزرگ جلوه نکنید.

«من قول می‌دهم»
زمانی که شما زیر قول‌ تان می‌زنید، در واقع اعتماد کودکتان را از بین می‌برید. بنابراین درباره مسائلی که احتمال می‌دهید ممکن است از توان شما خارج باشد، به جای کلمه «قول می‌دهم» از «سعی خودم را می‌کنم» استفاده نمايید.

 «او... دیوانه است»
اگر شما نمي پسنديد كه كودكتان، خواهر یا برادر خود را دیوانه بخواند، شما نیز نباید دیگران را به این نام بخوانید.

«دلیلی برای ترس وجود ندارد»
بيان این جمله ،حقیقت ترس را برای کودکتان تغییر نمی‌دهد. بهتر است به جای این جمله با فرزندتان درباره ترس اش صحبت و به او در حل این مشکل کمک کنید.

«منم از تو متنفرم»
گاهی کودکتان از روی عصبانیت این جمله را به شما مي گوید. در این شرایط به جای این که مانند او رفتار کنید، بهتر است به او بگویید که بر خلاف او، بسيار دوستش دارید.