ما هر ساله یک موضوع را به عنوان محور اصلی همایش قرار می‌دهیم و امسال نیز به این مساله توجه ویژه‌ای داشتیم. در کشور ما و بسیاری از کشورهای جهان به علت استفاده بی‌رویه از فضای مجازی و ابزار‌های ارتباطی موبایلی، ریتم خواب افراد در حال بر هم خوردن است.

ریتم خواب در طول قرن‌ها اینگونه بوده که با فرا رسیدن شب افراد به استراحت بپردازند و با برآمدن روز بیدار شوند. اما امروزه دست به تغییر ساعت درونی و طبیعی بدن زده می‌شود و فرد نزدیک به صبح به خواب می‌رود. در این شرایط خواب مفید دیگر از دست رفته است و بدن با شرایطی مواجه می‌شود که با سیستم طبیعی آن هماهنگی ندارد. خواب در برخی ساعت‌ها مفید‌تر بوده و خاصیت بیشتری دارد. ساعت ۱۰ الی ۱۰ و نیم بهترین ساعت برای خوابیدن است و حوالی ساعت ۲و ۲ صبح خواب دیگر خاصیتی ندارد و خوابیدن در روز ممکن است، ملال آور هم باشد.

از سوی دیگر فردی که در یک خانواده شب‌ها بیدار می‌ماند موجب اختلال در خواب سایر اعضای خانواده نیز می‌شود و به سلامت آن‌ها نیز صدمه وارد می‌کند.

ثابت شده است بر هم زدن ریتم خواب نه تنها در بیماری‌های روانی بلکه در اغلب بیماری‌های جسمی، مانند بیماری‌های گوارشی، سکته قلبی و حتی سرطان نیز موثر است. به این نحوی که مردم ما در حال استفاده از این فضا هستند ویرانگر خواهد بود. من مخالف فضای مجازی نیستم، هر وسیله‌ای می‌تواند مورد استفاده صحیح یا غلط قرار بگیرد.

اختلالات خواب به طور مستقل یک بیماری محسوب می‌شود یا این مشکلات می‌تواند علائمی از دیگر بیماری‌ها باشد؟

معمولا اختلال خواب یک بیماری نیست، بلکه علائمی از دیگر بیماری هاست. اختلال خواب می‌تواند علائمی از بیماری‌های جسمی یا روانی باشد. برای مثال فردی که دچار نارسایی قلب، شکستگی پا، آسم، مشکل گوارشی … است؛ تمامی این موارد می‌تواند مختل کننده خواب فرد باشد.

بسیاری از افراد وقتی با نوعی از اختلال خواب رو به رو می‌شوند به خود درمانی و مصرف دارو روی می‌آورند. این مساله می‌تواند چه عوارضی به دنبال داشته باشد و و این افراد در حال حاضر بیشتر از چه داروهایی استفاده می‌کنند؟

متاسفانه خواب آور‌هایی مانند زولپیدم (Zolpidem) این روز‌ها بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر چند نباید از این دارو‌ها نام ببرم اما متاسفانه آنقدر استفاده از این دارو شدت گرفته است که باید در مورد آن اطلاع‌رسانی شود. در حال حاضر افراد زیادی داریم که گرفتار زولپیدم شده‌اند.

من نمی‌دانم این افراد چطور به سادگی می‌توانند این دارو را تهیه کنند یا برخی از همکاران برای آن‌ها نسخه این دارو را می‌نویسند، آن هم بدون اینکه به محدودیت زمانی این دارو توجه کنند.

استفاده بی‌قاعده از این دارو عوارض ‌شناختی و تمرکز حافظه زیادی دارد و از سوی دیگر نیز درمان کننده نیست بلکه تنها فرد را به خواب می‌برد و حتی می‌تواند موجب پیشرفت بیماری شود. اگر به کسی که به شکستگی پا دچار شده مرتبا مورفین تزریق شود، درد را حس نمی‌کند. در این شرایط ممکن است فرد به دلیل عدم احساس درد متوجه نشود که شکستگی در حال کج جوش خوردن بوده یا در حال عفونت است. در مورد اختلالات خواب نیز همین مساله صادق است.

برای مثال فردی که دچار افسردگی یا وسواس بوده تنها دارو مصرف کرده و به طور موقت می‌خوابد، در حالی که بیماری‌اش در حال پیشرفت است.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

منبع : شفا آنلاین