بیماری های آمیزشی و انواع آن
بیماریهای آمیزشی sexually transmitted disease یا STD نامی کلی برای بیماری های گوناگونی میباشد که از طریق انواع روشهای آمیزش جنسی (آمیزش جنسی دهانی، مهبلی، مقعدی) انتقال پیدا میکنند. برخی از این بیماریها از روشهای غیر جنسی نیز منتقل میشوند، از طریق سوزن مشترک در معتادان به مواد مخدر تزریقی و یا در زایمان و شیردهی. برخی از این بیماریها علایم و نشانه دارند و برخی نشانهای نداشته و مدتی نهفته میمانند اما به دیگران منتقل میشوند.
بیماریهای مقاربتی (STDs) را بر اساس نشانه های عمده اولیه (موضعی) میتوان به سه گروه تقسیم کرد:
۱. زخم های تناسلی مانند عفونت هرپس تناسلی (تبخال تناسلی)، سیفلیس، شانکروئید (آتشک)، لنفوگرانولوم ونروم، گرانولوم اینگوینال (به علت کلامیدیا)، کوندیلوما آکومیناتوم (زگیل تناسلی)
۲. اورتریت، سرویسیت و بیماریهای التهابی لگن مانند سوزاک (گنوره)، کلامیدیا تراکوماتیس، تریکوموناس واژینالیس و اوروپلاسما اورولیتیکوم
۳. واژینیت مانند کاندیدا آلبیکنس، تریکوموناس واژینالیس و گاردنلا واژینالیس
برخی از بیماریهایی که از راه تماس جنسی منتقل میشوند مانند ایدز و هپاتیت نشانه های موضعی خاصی ندارند. برخی از این بیماریها عامل غیرمیکروبی دارند مثلاً قارچ تنیا کروریس یا حشره جرب (گال) و شپش عانه.
درمان بیماریهای باکتریایی این گروه اصولاً درمان آنتی بیوتیکی میباشد که متناسب با عامل بیماریزا است. بیماریهای قارچی، ویروسی و یا انگلی درمان خاص خود را دارند. به عنوان یک اصل کلی در درمان این بیماریها نیاز به درمان همزمان شریک جنسی وجود دارد.
مهمترین راه برای اینکه در رابطه جنسی انتقال عفونت به میان نیاید استفاده از کاندوم میباشد اما مطمئناً این احتمال صفر نمیشود و امکان تماس با زگیلها و تبخالهای تناسلی هنوز وجود دارد. بهترین راه چکاپ منظم توسط پزشک میباشد و بهتر است در حین درمان از رابطه جنسی پرهیز شود.
منبع: ویکی پدیا