یائسگی و حوالی آن

سن متوسط یائسگی ۵۱ سالگی(۴۵ تا ۵۵) بوده و زمان آن به نژاد،وضعیت و سطح اقتصادی،دفعات حاملگی مصرف ،عوامل روحی،خصوصیات جسمانی و سن منارش بستگی ندارد و تنها عوامل موثر در سن یائسگی عبارتند از: ارث،استعمال دخانیات (حدود۵/۱سال می کاهد)،رادیاسیون لگنی،برخی از دارو های شیمی درمانی و پاره ای از عفونتهای ویروسی (درگیر کننده تخمدانها).
تغییرات وابسته به پیری
بسیاری از تغییراتی که به یائسگی نسبت داده می شوند نه بدلیل نارسایی غدد جنسی ،بلکه در اثر روند افزایش سن یا پیری بوده و بایستی در بررسی افراد در حوالی یائسگی به آنها توجه داشت.
سیستم عصبی
در طی روند پیر شدن تعداد کل سلول های عصبی مغز حدود ۲۰ تا ۵۰ % و وزن مغز حدود ۵ تا ۱۰%کاهش می یابد و از طرفی فعالیت نورون ها خصوصا سرعت و قدرت انتقال پیام ها بین نورون ها کاهش می یابد.جریان خون مغزی نیز بین ۳۰ تا ۴۰%کاهش می یابد که ارتباطی با تغییر در قرت ادرک ندارد. با افزایش سن و پیری در تمامی افراد درجاتی از کاهش حافظه کوتاه مدت رخ می دهد.ماحصل این تغییرات به صورت کاهش قدرت چشایی (تا ۸۰%)و اشکال در تنظیم دمای بدن ،قدرت بینابینی،بویایی،شنوایی و لامسه تظاهر می کند.

یائسگی و حوالی آن

سیستم قلبی عروقی
در این مورد تمایز بین تغییرات پیری و بیماری چندان امکان پذیر نیست.با این وجود با افزایش سن مخصوصا از دهه سوم زندگی به بعد سالانه حدودا ۱% از برون ده قلبی کاسته می شود.
سیستم تنفسی
با افزایش سن میزان کلازن دیواره های آلوئولی افزایش می یابد که خود این مسئله باعث محدود شدن برخی از ظرفیت ها و حجم های تنفسی می شود . در افراد ۷۵ ساله ممکن است حد اکثر فشارهای دمی و بازدمی تا ۵۰%کاهش یابد.
سیستم ادراری
کلیه پیر شده تا حدی قدرت دفع دارو ها را از دست می دهد که درصدی از آن می تواند به دلیل کاهش برون ده قلبی باشد. همچنین کلیه ها مقداری از قدرت تغلیظ سازی ادراری را از دست می دهند.
پوست و اسکلتال
با افزایش سن چربی زیر جلدی،کلاژن و الستیسیته پوست کاهش می یابد.این کسائل باعث آسیب پذیر شدن پوست و کاهش قدرت التیام می شود.