به نظر بسیاری، كودک از ۳ سالگی آماده ورود به مهد كودک می شود. اما در این بین نگرانی والدین و وابستگی كودك ، مشكلاتی پدید می آورد . به عبارتی از یك طرف والدین هنوز مطمئن نیستند كودكشان آمادگی لازم را دارد یا نه و از طرفی دیگر كودك هنوز خود را وابسته حس می كند و ممكن است نخواهد از خانواده جدا شود . البته این امر برای همه بچه ها یكسان تخواهد بود و بعضی به راحتی محیط مهد را می پذیرند و به آن دلبستگی پیدا می كنند . اما در مورد كودكان وابسته ، كارشناسان توصیه می كنند كه والدین برای حل این مشكل قاطعیت داشته باشند . اول فكر كنند چه چیزی به صلاح فرزندشان می باشد ، بعد تصمیم آخر را بگیرند . در این مورد نباید والدین احساساتی باشند ، باید بتوانند گریه های كودك را موقع ورود به مهد تحمل نماییند، مانند زمانی كه گریه های كودك را موقع واكسن زدن تماشا می كنند . چرا كه به گفته محققین” واقعاً مهدكودك مانند واكسن عمل می كند و می تواند فرزند ما را در برابر آسیب های بسیاری واكسینه كند .”
در مورد بچه های وابسته ، برخی از كارشناسان معتقدند هستند بهتر است ورود آنها را به مهدكودك ، جلوتر بیندازیم. در این باره تابستان زمان مناسبی خواهد بود ، چرا كه كلاس پیش دبستانی تعطیل است و مهد كودك خلوت تر و مربی ها می توانند برای هر كودك زمان بیشتری را صرف كنند تا كم كم به محیط آنجا خو بگیرند و از طرفی بچه ها می توانند از برنامه های تفریحی نیز بیشتر لذت ببرند .
كودك با ورود به مدرسه ، به یكباره اجتماعی نمی شود، بلكه پایه های روابط كودك با مدرسه در ۲ یا ۳ سال قبل پی ریزی می شود. در مهد كودك بچه ها با همسالان خود ارتباط مستمر دارند، و فرصت دارند تا مشكلات ارتباطی خود را حل كنند و در مدرسه مشكل دوست یابی نداشته باشند
یافته های علمی در زمینه های مختلف نشان می دهند كه پشتیبانی از رشد و تكامل اولیه كودك نه تنها نتایج سرشار فوری برای كودك و والدینش در بر دارد ، بلكه در دراز مدت موجب توانایی برای ایفای نقش در جامعه نیز می شود. پرداختن به تربیت كودك در سال های اولیه زندگی موقعیت بسیار مناسبی برای جلوگیری و یا كاستن از اشكالات یادگیری است و منافع ماندگاری برای خانواده و اجتماع دارد.
