احیاء تنفس نوزاد پس از زایمان

در هر یک از حالات زیر بایستی اقدام به تهویه مکانیکی با فشار مثبت (Positive Pressure Ventilation یا PPV) نمود:
۱- قطع تنفسی (آپنه) یا عدم کفایت اکسیژناسیون (۵۰mmHg pao2 ) و یا ۶۰mmhgpaco2)
۲- تعداد ضربان قلب کمتر از ۱۰۰ بار در دقیقه
۳- سیانوز مرکزی که پس از ۱۵ تا ۳۰ ثانیه از تجویز اکسیژن ۱۰۰ % با سرعت ۵ lit/min برطرف نشود.
روش اجرای ppv بدین ترتیب است که بوسیله آمبوبگ دریچه دار که قادر به تامین فشاری معادل ۳۰ تا ۳۵ سانتیمتر آب است اکسیژن ۹۰% تا ۱۰۰% با سرعت۴۰ تا ۶۰ بار در دقیقه تنفس داده می شود. ظرفیت کیسه هوا (Bag) برای نوزادان نارس بایستی ۲۵۰ سی سی و برای نوزادان کامل ۴۵۰ سی سی باشد. جهت باز شدن کامل ریه ها توصیه می شود اولین ( وبا دومین) تنفس با فشار ۳۰ تا ۵۰ سانتیمتر آب داده شود و پس از آن با فشار ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر آب ادامه داده شود.

احیاء تنفس نوزاد پس از زایمان

توجه:

• در صورتی که بیش از ۲ دقیقه به PPV نیاز پیدا شود باید لوله دهانی- معدی (NG-Tube) نیز گذاشته شود.
• در صورت وجود آسیفیکسی متوسط و شدید باید همزمان با اقدامات درمانی IV line مناسب تامین شود.
یکی از علل شایع شکست ppv اشکال در تکنیک انجام ان است. Ppv زمانی موفقیت آمیز و موثر محسوب می شود که پپس از ۱۵ تا ۳۰ ثانیه وضعیت اکسیژناسیون بافتها بهبود یابد. (بهبود سیانوز و افزایش تعداد ضربان قلب) برای اینکه ppv موثر باشد بایستی ماسک به درستی استفاده شود. و سر کمی خمیده به پشت و شانه ها ۵/۲ سانتیمتر بالاتر از سطح افق قرارگیرند. (sniff position).

ج) لوله گذاری داخل نای (Ebdotracheal Intubation): در صورت وجود هر یک از حالات زیر باید لوله گذاری داخل نای و تهویه مکانیکی انجام شود:
۱- نیاز به ppv طولانی مدت
۲- تهویه تنفسی با فشار مثبت موثر نباشد (عدم اتساع قفسه سینه یا نشنیدن صداهای تنفسی در موقع دمیدن هوا و یا عدم افزایش ضربان قلب پس از ۱۵ تا ۳۰ ثانیه).
۳- نیاز به تخلیه و پاک کردن نای وجود داشته باشد (اسپیراسیون مکونیوم غلیظ).
۴- شک به وجود فتق دیافراگماتیک
۵- انسداد مکانیکی مجاری تنفسی (نظیر گواتر بزرگ و…)
قطر مناسب لوله برای نوزادان نارس تقریباً ۳-۵/۲ میلیمتر و برای نوزادان کامل ۵/۳ میلیمتر است. باید توجه داشت که سر لوله بیش از ۲ تا ۵/۲ سانتیمتر پائین تر از طناب های صوتی نرود.